Παρασκευή 10 Ιουνίου 2022

ΤΖ. Κ. ΡΟΟΥΛΙΝΓΚ-ΕΝΑΣ ΞΑΦΝΙΚΟΣ ΘΑΝΑΤΟΣ

 


Λίγα λόγια για το βιβλίο:

Όταν ο Μπάρι Φερμπράδερ πεθαίνει ξαφνικά στα σαράντα του, η μικρή αγγλική κοινότητα του Πάγκφορντ συγκλονίζεται. Το Πάγκφορντ είναι ένα ειδυλλιακό μέρος, χαρακτηριστικό αγγλικό τοπίο, με μια πλακόστρωτη κεντρική πλατεία και ένα  αρχαίο αβαείο, ωστόσο, πίσω από την ηρεμία κα την ομορφιά του κρύβεται μια εμπόλεμη πόλη.
Οι πλούσιοι είναι σε πόλεμο με τους φτωχούς, οι έφηβοι με τους γονείς τους, οι γυναίκες με τους άντρες τους, οι δάσκαλοι με τους μαθητές τους…
Το Πάγκφορντ δεν είναι καθόλου αυτό που φαίνεται.
Η άδεια θέση του Μπάρι στο Ενοριακό Συμβούλιο θα γίνει ο καταλυτικός παράγοντας για να ξεσπάσει ο μεγαλύτερος πόλεμος που έχει ζήσει ποτέ η πόλη. Ποιος θα θριαμβεύσει στις εκλογές που είναι γεμάτες πάθος, υποκρισία και απροσδόκητες αποκαλύψεις;
(από το οπισθόφυλλο)

 

Προσωπική άποψη:
Το μυθιστόρημα αυτό δεν είναι αστυνομικό, όπως μπορεί να φανταστεί κάποιος από τον τίτλο, αλλά κοινωνικό, με την έννοια ότι μιλάει για σοβαρά κοινωνικά προβλήματα.
Πιο συγκεκριμένα, με αφορμή το θάνατο ενός σημαντικού μέλους της κοινότητας σε μια μικρή αγγλική πόλη, όπως περιγράφει και το οπισθόφυλλο, αρχίζουν να ξεδιπλώνονται οι σκοτεινές πλευρές της μικρής κοινωνίας και να αποδομείται το στερεότυπο της αρμονικής συνύπαρξης η οποία προβάλλεται από τους κατοίκους. Φανερώνονται τεταμένες και νοσηρές οικογενειακές σχέσεις, ενδοοικογενειακή βία, υποκρισία, νοσηρές κοινωνικές καταστάσεις, φτώχεια, σχέσεις εκμετάλλευσης, νοσηρός ανταγωνισμός, μπούλινγκ, αντιδραστικές και οπισθοδρομικές αντιλήψεις, ρατσισμός, ξενοφοβία, εγωιστική μικροπολιτική και αντιζηλίες, απωθημένα, απληστία, έλλειψη κοινωνικής πρόνοιας, αντιπαράθεση φτωχικής και πλούσιας γειτονιάς, ναρκωτικά, (ψευδό)φιλοσοφικές αντιλήψεις ως δικαιολογία για το κακό, αδικία, σκοτεινά μυστικά και εφηβικές αντιδράσεις σε όλα αυτά. Δίνεται ιδιαίτερη προσοχή στους εφήβους, οι οποίοι είναι και οι καταλύτες της ιστορίας. Νομίζω ότι στο μυθιστόρημα αυτό αποδίδεται πολύ επιτυχημένα η συμπεριφορά και η νοοτροπία των εφήβων, τα προβλήματα αυτής της ηλικίας, η σκληρότητά της και πώς μπορεί ένα άτομο αυτής της ηλικίας να οδηγηθεί σε απερίσκεπτες πράξεις με σημαντικές συνέπειες. Τέλος, ένας από τους έφηβους χαρακτήρες μπορεί να ειπωθεί ότι παρουσιάζει γνωρίσματα ψυχοπαθούς προσωπικότητας (βία, ψυχρότητα, εξουσιαστικές τάσεις, απομόνωση) τα οποία αναλύονται με διαύγεια και εξυπνάδα.
Οι χαρακτήρες είναι σχεδόν όλοι αντιπαθείς. Μερικοί χαρακτήρες είναι πιο συμπαθείς και κάποιους ο αναγνώστης τους συμπονά, αλλά γενικά σχεδόν όλοι οι χαρακτήρες, ακόμη και αυτοί που εγείρουν συναισθήματα συμπάθειας και συμπόνιας, έχουν αρνητικά χαρακτηριστικά.
Η πλοκή δεν είναι ακριβώς σαφής, με αρχή μέση και τέλος, αλλά αναπτύσσεται σαν σκιτσάκια, τα οποία παρουσιάζουν την οπτική γωνία κάθε χαρακτήρα για τα περιστατικά και ενώνονται σε μια μεγάλη εικόνα.  Σε κάθε σκιτσάκι αποκαλύπτεται και ένα μυστικό ή και παρουσιάζεται η ψυχολογία των χαρακτήρων μέσω των σχέσεων και των αλληλεπιδράσεών τους. Εμένα προσωπικά δεν με πείραξε η αποδομημένη πλοκή, συνέχιζε να προκαλεί ενδιαφέρον, λόγω των συγκλονιστικών αποκαλύψεων. Μόνο μια από τις υποπλοκές ολοκληρώνεται με σαφές κλείσιμο, οι περισσότερες αφήνονται μετέωρες, σύμφωνα και με το δίδαγμα «η ζωή συνεχίζεται».
Υπάρχουν κάποια προβλήματα στην μετάφραση και ο αναγνώστης μπορεί να μπερδευτεί, καθώς παρατηρούνται και κάποιες αντιφάσεις. Επίσης, λόγω των πολλών προσώπων που συμμετέχουν είναι πιθανόν αρχικά να μπερδευτεί κάπως ο αναγνώστης όσον αφορά την ταυτοποίησή τους, καθώς όταν πρωτοεμφανίζονται αρχικά γίνεται μόνο ονομαστική αναφορά σε αυτούς και αργότερα εμφανίζονται.
Αυτό που με ενόχλησε εξαιρετικά είναι οι πολλές βρισιές. Υποθέτω η συγγραφέας τις χρησιμοποιεί για να δώσει ανάγλυφα την ωμότητα και τον κυνισμό που επικρατεί στην κοινωνία που περιγράφει, αλλά θεωρώ ότι η ατμόσφαιρα αυτή θα μπορούσε να δοθεί και αλλιώς.
Γενικά, θεωρώ ότι είναι ένα αρκετά καλογραμμένο βιβλίο, δυνατό και με επιτυχημένη ψυχολογική ανάλυση της κοινωνίας μιας μικρής συντηρητικής πόλης.  Στους φίλους της σειράς του Χάρι Πότερ το συγκεκριμένο βιβλίο μπορεί να φανεί αρκετά απογοητευτικό και η, κατά τη δήλωση της ίδιας της συγγραφέως, ανάγκη της να το γράψει να ξενίσει, καθώς το εν λόγω μυθιστόρημα είναι πολύ κυνικό και ρεαλιστικό, χωρίς ίχνος φανταστικού, αν και πιστεύω ότι και στα δύο επιτίθεται στα κακώς κείμενα, απλά με διαφορετικές μεθόδους. Όμως θεωρώ ότι το «Ένας ξαφνικός θάνατος» θα αρέσει αρκετά σε όσους ενδιαφέρονται για ψυχογραφήματα και κοινωνικά ζητήματα.
Βαθμολογία: 8/10.

 Τίτλος βιβλίου: Ένας ξαφνικός θάνατος.

Συγγραφέας: Τζ. Κ. Ρόουλινγκ.
Μεταφράστρια: Έφη Τσιρώνη.
Εκδόσεις: Ψυχογιός.
Αριθμός Σελίδων: 593.

2 σχόλια:

  1. Γεια σου Βάγια, και από το δικό σου μπλογκ!

    Το είχα διαβάσει θυμάμαι όταν είχε πρωτοβγεί (κάπου έχω γράψει γι' αυτό) ως φαν της συγγραφέως και φυσικά του Χάρι Πότερ. Μου άρεσε ως σύνολο, όντως δε συμπαθείς κανέναν ήρωα (ίσως μόνο τον Μπάρι που πεθαίνει αρκετά νωρίς και εντάξει, μάλλον γι' αυτό τον συμπαθείς, γιατί δεν τον γνώρισες καλά καλά να δεις τι κουμάσι ήταν κι αυτός!) ωραίο ανάγνωσμα ως ψυχογράφημα, αλλά κι εμένα με ενόχλησαν οι πάρα πολλές βρισιές, ακόμα το θυμάμαι αυτό. Ένιωσα πως ήθελε να τα βγάλει από μέσα της γιατί τα κρατούσε τόσα χρόνια που έγραφε εφηβική λογοτεχνία. Σήμερα δε ξέρω αν θα το διάβαζα το συγκεκριμένο με την ίδια ευκολία.. Σίγουρα θα μου έπαιρνε καιρό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Γεια σου κι από δω Αλίκη!
    Σ' ευχαριστώ για το σχόλιο. Ναι, δεν μπορώ να πω ότι διαβάζεται εύκολα, καθώς είναι στενάχωρο βιβλίο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή