Jennifer Donnelly, Η Άλλη Χιονάτη

 

Λίγα λόγια για το βιβλίο:

Μια φορά κι έναν καιρό, ένα κορίτσι με το όνομα Σόφι πήγε στο δάσος με τον κυνηγό της βασίλισσας. Τα χείλη της είχαν το χρώμα των ώριμων κερασιών, το δέρμα της ήταν απαλό σαν φρέσκο χιόνι, τα μαλλιά της ήταν μαύρα σαν τη νύχτα. Όταν σταμάτησαν να ξεκουραστούν, ο κυνηγός έβγαλε το μαχαίρι του και πήρε την καρδιά της.

Δεν ήταν έκπληξη για τη Σόφι. Είχε ακούσει τις φήμες, τους ψιθύρους γύρω της. Έλεγαν ότι παραήταν ευγενική και καλοσυνάτη για να κυβερνήσει‧ θα ήταν καταστροφή μια τέτοια βασίλισσα. Και η Σόφι τους πίστευε. Πίστευε ό,τι είχε ακούσει για τον εαυτό της, όλες τις δηλητηριώδεις λέξεις που χρησιμοποιούν οι άνθρωποι για να αποτρέψουν τα κορίτσια όπως αυτή να αποκτήσουν δύναμη.

Η Σόφι, όμως, θα αποδείξει ότι ακόμα και η πιο σκοτεινή μαγεία δεν μπορεί να σβήσει τη φωτιά που καίει μέσα σε κάθε κορίτσι. Και ότι η μεγαλύτερη δύναμη είναι η καλοσύνη.

(Από το οπισθόφυλλο)

Αυτό το μυθιστόρημα είναι μια νεανική (Young Adult) επαναφήγηση του παραμυθιού της Χιονάτης. Κυριαρχεί το φεμινιστικό στοιχείο, με διδάγματα γυναικείας ενδυνάμωσης μέσα από την αλληγορία κυρίως αλλά και με ευθύ λόγο ο οποίος απευθύνεται προς τον αναγνώστη.

Ως μυθιστόρημα φαντασίας κυριαρχεί μεσαιωνική  ατμόσφαιρα, η οποία θυμίζει πολύ τα παραμύθια Γκριμ, τα οποία είναι και η πηγή του παραμυθιού της Χιονάτης. Τα στοιχεία που συμφωνούν με αυτήν την ατμόσφαιρα είναι τα σκοτεινά δάση και τα κάστρα. Μεσαιωνική ατμόσφαιρα βγάζουν και οι περιγραφές των πόλεων. Άλλα πάλι πολιτισμικά στοιχεία, όπως οι χοροί, προέρχονται από την εποχή της Αναγέννησης. Επίσης, το μυθιστόρημα περιλαμβάνει και ένα σημαντικό στοιχείο steampunk, ανθρωπομορφισμό σε ζώα και, τέλος, αλληγορικές μορφές. Η κοσμοπλασία δηλαδή αποτελείται από μίξη ετερόκλητων στοιχείων, αλλά τα στοιχεία αυτά δεν αντιφάσκουν μεταξύ τους, καθώς η υπόθεση διαδραματίζεται σε μια παραμυθοχώρα, εξ’ ορισμού άχρονη. Το μόνο που με ξένισε κάπως στη δόμηση του κόσμου είναι η παρουσία ανθρωπομορφισμού σε δύο έντομα, ενώ κατά τα άλλα δεν υπάρχει ίχνος ανθρωπομορφικού στοιχείου στα υπόλοιπα ζώα.

Όσον αφορά τη γεωγραφία του κόσμου, ορισμένα τοπωνύμια είναι τελείως φανταστικά και παραμυθένια, λίγα είναι πραγματικά, ενώ τα πιο πολλά είναι φανταστικά άλλα μοιάζουν με ορισμένα πραγματικά ονόματα γερμανικών πόλεων.

Η γραφή είναι απλή αλλά ρέει ομαλά και οι περιγραφές είναι πολύ ζωντανές. Το αποτέλεσμα είναι ο αναγνώστης να παρασύρεται από την αφήγηση και να αισθάνεται ότι βρίσκεται στον ίδιο τόπο με τους ήρωες και βλέπει τα πράγματα που βλέπουν και αυτοί.

Η αφήγηση είναι κυρίως τρίτο πρόσωπο παντογνώστη αφηγητή. Σε ορισμένα σημεία και κεφάλαια όμως η οπτική γωνία αλλάζει σε αφήγηση οπτικής γωνίας πρώτου προσώπου. Σε αυτά τα σημεία μάλιστα ο αφηγητής απευθύνεται στην αναγνώστρια και εκεί είναι που αναφέρονται κατευθείαν και τα περισσότερα μηνύματα. Μπορεί να θεωρηθεί ενοχλητικό που προκαθορίζεται το φύλο του αναγνώστη, αλλά γενικά η YA φαντασία απευθύνεται κυρίως σε κορίτσια. Επίσης, τα θέματα τα οποία πραγματεύεται το βιβλίο αφορούν την ψυχολογία των έφηβων κοριτσιών. Οπότε, πιστεύω ότι είναι αρκετά λογικό η επικοινωνία του αφηγητή με το κοινό να στοχεύει τα κορίτσια.

Οι χαρακτήρες είναι γενικά πολύ συμπαθείς στον αναγνώστη και ακόμη και οι κακοί δεν χαλάνε το ευχάριστο κλίμα, αλλά απλώς δημιουργούν αγωνία με τη δράση τους. Όσον αφορά τους κακούς, λάτρεψα το  γεγονός ότι η κακιά βασίλισσα και μητριά της ηρωίδας δεν είναι ανεξήγητα κακιά, αλλά δίνεται ένα υπόβαθρο και μια ψυχολογική εξήγηση στην συμπεριφορά της. Οι χαρακτήρες γενικά δεν είναι στατικοί, εξελίσσονται, αλλά ταυτόχρονα παραμένουν συνεπείς. Οι αλλαγές δεν συμβαίνουν στα καλά καθούμενα, αναποδογυρίζοντας τους χαρακτήρες, αλλά υπάρχει προοικονομία και λογική στην εξέλιξή τους.

Εμφανίζονται και κάποια λίγα στοιχεία ρομάντζου, αλλά το ρομάντζο και ο έρωτας δεν είναι τα κύρια στοιχεία της πλοκής, πράγμα που είναι σχετικά ασυνήθιστο σε YA μυθιστορήματα με πρωταγωνίστριες κοπέλες. Αυτή η απουσία εστίασης στο ρομάντζο μου άρεσε, διότι το ρομάντζο δεν είναι παρά μόνο μια από τις παραμέτρους της ζωής.

Από άποψη πλοκής, το μόνο πράγμα που μου φάνηκε αδύναμο ήταν  ότι ένα σημαντικό πρόβλημα της πρωταγωνίστριας στο τέλος παραμερίζεται όταν παύει να εξυπηρετεί ως πηγή αγωνίας χωρίς να δοθεί λύση ή κάποια εξήγηση.

Γενικά, πρόκειται για ένα ευχάριστο μυθιστόρημα που θα αρέσει πολύ στα άτομα που αγαπούν τις επαναφηγήσεις παραμυθιών και το θεωρώ ιδανικό ανάγνωσμα για έφηβες.

Βαθμολογία: 9/10

 

Τίτλος βιβλίου: Η άλλη Χιονάτη

Συγγραφέας: Jennifer Donnelly

Μετάφραση: Μαρία-Ρόζα Τραΐκογλου

Εκδόσεις Διόπτρα

Αριθμός σελίδων: 487